woensdag 22 juli 2020

Over en Out...

Nee, niet voor mij maar voor deze blog. We hebben een ander onderkomen gevonden dat meer mogelijkheden biedt en waar de bezoekers meer info vinden over mij en mijn boeken dan hier.

Ik laat deze blog bestaan tot mijn visitekaartjes op zijn want daar staat dit adres nog op. Maar geen nood, op de nieuwe locatie staan alle voorgaande berichten netjes in het archief. Wil je graag iets herlezen dan kan dat perfect.

Zodra ik nieuwe visitekaartjes heb met het adres van de nieuwe site, verdwijnt ook deze blog. Hij heeft me goed gediend en ik heb er veel plezier aan beleefd, maar 'life goes on' en ook een auteur moet met zijn tijd meegaan.

Vanaf nu kan je me dus vinden op http://www.inademan.com

zondag 5 juli 2020

Yesss, whoohoo, Jihaa.....

... en meer van dat fraais! Boek 2 is geschreven! 't Is te zeggen, de draft is klaar. Al wat ik wilde vertellen staat op papier, maar omdat mij ooit is aangeraden om nooit te verbeteren terwijl je aan het schrijven bent, ligt het voor de hand dat het werk voor mij nog niet af is.

Het is een schrijfstijl die prima werkt om te voorkomen dat je ergens vast blijft zitten. Ik vind het ook wel bevrijdend om eerst heel het verhaal op te schrijven voor ik begin na te kijken, aan te vullen, schrappen, verschuiven en dergelijke omdat ik dan weet dat het verhaal goed zit en al de rest gewoon dient om het nog beter te maken.

Zo heb ik de gewoonte om namen van mensen, daar ik op dat moment niet op kan komen, tussen haakjes te zetten als (XYZ). Dan weet ik dat ik mijn notities moet raadplegen om te zien hoe die nu weer heette. Handig om het schrijven want je geraakt niet uit je flow en handig om te verbeteren want je moet gewoon op zoek gaan naar XYZ en je kan de namen gewoon aanvullen.

Verder zijn er stukken waarvan ik weet dat de tekst niet goed is. Ik heb niet alle dagen evenveel inspiratie of kom niet altijd even goed uit mijn gedachten, maar dat vind ik niet erg. Als ik maar weet wat er op dat stuk moet komen, dan komt de rest later wel.

Om maar te zeggen, het harde werk is nog niet gedaan. Maar het is een zegen voor mijn gemoedsrust dat ik op tijd klaar ben met de draft om mijn deadline te halen. En dat is voor een schrijver goud waard.

dinsdag 30 juni 2020

Het begin is er...

Het blijft challenges regenen! NaNoWriMo juli, Hamley's nieuwe challenge en de mijne. Maar aangezien er nog moet gewerkt worden aan jeugdboek nummer twee, heb ik besloten om het maar bij één challenge te houden en dat is uiteraard mijn fantasy challenge. Ondanks een drukke agenda ben ik toch al wat opgeschoten. Er staat nog wel geen letter op papier, maar.... ik weet tenminste al waar het over zal gaan. Ik heb zelfs al een titel! (Goed hé :) )

Mijn eerste uitdaging was: "wat is fantasy?" en waarin verschilt het van een sprookje. Draken komen in sprookjes voor maar ook in fantasy. Kijk maar naar Skyrym, het populaire spel van de "dragon born". En er zijn sprookjes voor volwassenen en voor kinderen dus waar ligt het verschil? Ik geraakte er niet uit wijs en heb voor mezelf uitgemaakt dat fantasy een verhaal vertelt dat gewone mensen in contact brengt met wezens die niet tot onze leefwereld behoren en als het even kan ook nog verzeild geraken in de leefwereld van die wezens. Het leek me uitdagingen genoeg te bieden om er iets van te maken. Ik zie mezelf nog geen hele wereld bouwen of een taal ontwikkelen, maar even een uitstapje maken in een andere wereld zag ik wel zitten.

Als bij toeval las ik op de facebookgroep van Mysterieus Mechelen het verhaal van de Alfsberg in Kontich. Het zou een heiligdom uit de bronstijd zijn maar de naam heeft het gekregen door de legende van de Alven of Alvermannen. Volgens het verhaal zouden de Alven een enorme schat aan goud en edelstenen verborgen hebben in de heuvel, maar wie ernaar durft graven verdwijnt voor altijd.

Is dat geen goed begin voor een verhaal over Alven en legenden en geheime code en buitenwereldse wetten en vloeken? En hoe gaat het verhaal heten? Ik dacht aan "De Wet van Bavyrin". Maar zoals dat wel meer gaat met verhalen van mij kan die titel nog alle kanten uit :)

Volgende week begin ik te schrijven en dan krijgen jullie het hier weer als eerste te lezen.

vrijdag 26 juni 2020

Een nieuwe uitdaging - Fantasy

Photo by Alice Alinari on Unsplash
Een mens geraakt soms vastgeroest in routines of doet/schrijft waar hij zich het meest comfortabel bij voelt. Dat is logisch maar af en toe moet je eens uit je comfort zone breken en iets totaal nieuws proberen. Mijn eerste out-of-zone schrijfbeleving was toen ik een novelle schreef waarvan ik alleen de eerste scene kende. Ze was niet op voorhand gepland en geplot, de bedoeling was om te kijken of ik gaandeweg een verhaal in elkaar kon boksen. Het werd De Ongenode Gast (gratis te downloaden hier).

De volgende uitdaging was een heel kort verhaal, maximaal 2 A4'tjes. Om de uitdaging nog wat groter te maken, schreef ik het in het Engels. Je kan het terug lezen op deze blog (Train to Nowhere). Het was al een beetje magisch realisme maar niet helemaal.

Nu wil ik me wagen aan een genre waar ik totaal niks van af weet, en dat is Fantasy. Ik lees het nooit en heb eigenlijk totaal geen idee wat tot het genre behoort. Gaat het over draken en tovenaars? Behoren elven daar ook nog bij of zijn dat al sprookjes? Ik zal dus eerst wat opzoekwerk moeten doen voor ik echt aan een fantasy verhaal of novelle kan beginnen. Ik heb mezelf tot 31 juli 2020 gegeven, tegen dan moet ik een afgewerkt verhaal hebben.

Naar goede gewoonte laat ik jullie mijn reis mee beleven. De eerste draft verschijnt hier weer zoals ik hem schrijf, inclusief fouten. Sommige zinnen kunnen er dus een beetje vreemd uitzien, maar als ik de challenge haal - en ik doe dat niet alleen, verschillende leden van onze groep Hamley's 22 nemen ook deel - dan ga ik het verhaal ook weer door redactie sleuren en misschien dat ik het dan ook weer publiceer. Laat ons niet op het resultaat vooruit lopen, en eerst het werk maar es doen.

Volgen jullie mee?

donderdag 18 juni 2020

Het einde nadert....

Nee, niet mijn einde, maar van het proces waarin ik een boek schreef en verbeterde zodat het uitgegeven kan worden. "Ravenburcht" heeft nu zijn laatste check-up gehad, die van het binnenwerk. Ik was me er niet van bewust hoeveel werk daar nog in kruipt, maar de mensen van Uitgeverij Hamley Books hebben er echt iets heel speciaals en super mooi van gemaakt. Het wordt een uniek boek en dat legt de lat natuurlijk hoog voor nummer twee, die al over de 30.000 woorden zit. Maar daar later meer over.

Vanmorgen stuurde ik dus mijn laatste opmerkingen door naar mijn uitgever. Vanaf nu is het uit mijn handen. Nu kan ik beginnen met de voorbereidingen van de boeklancering, want wat eerst nog zo ver af leek is nog maar een goede 4 maanden verwijderd. Eens de Grote Vakantie voorbij is wordt het nog reppen om alles op tijd in orde te krijgen. Gelukkig ben ik op tijd begonnen, ik heb twee jongen onderneemsters (ze zijn 13 jaar) aan het werk gezet om te zorgen voor een heel speciaal geschenkje voor wie het boek tijdens de boekvoorstelling koopt. Ik ben al volop aan het nadenken over een geschikte locatie en over een goodie bag.

De rest hou ik nog een beetje geheim, maar een paar teasers mag wel, niet waar?

Nummer twee is - zoals gezegd - in volle voorbereiding. 't Is te zeggen, we hebben een titel (maar die houden we nog even geheim), heel het verhaal staat op poten wat wil zeggen dat ik voor elk hoofdstuk weet wat er gaat gebeuren, alle research is al gebeurd want ja ook dit boek wordt er weer eentje met een stuk uit onze geschiedenis erin verwerkt. En het schrijven lukt ook prima, als de weergoden ons nog een beetje gunstig gezind zijn kan ik nog veel schrijven op mijn terras en dan is de eerste draft na de vakantie klaar (maar pin me daar nog niet op vast, Corona houdt niet zo van plannen en gooit graag roet in het eten).

Wie weet is er nog tijd voor een novelle tussendoor, maar daar begin ik alleen aan als ik op schema zit. Duimen dus maar dat er niet te veel tussen komt en ik mijn agenda kan afwerken zoals gepland.

Wordt vervolgd...

vrijdag 15 mei 2020

Train to Nowhere

Photo by Gabriela Palai from Pexels
Ik begin echt plezier te krijgen in challenges. Na de #Hamley's 22 waarin ik een novelle schreef (die gratis te downloaden is op de pagina van Uitgeverij Hamley Books ) heb ik nu zelf een challenge uitgeschreven. Schrijf een kortverhaal van 2 A4'tjes met als thema "Bezoek uit een andere wereld". Je mocht zelf kiezen in welke stijl je het schreef en je kreeg er 12 dagen de tijd voor. Een aantal gelijkgezinden vonden het een leuke uitdaging en we gingen aan de slag. Ik besloot om het voor mezelf een beetje moeilijker te maken door een Engelstalig kortverhaal te schrijven. En naar goede gewoonte post ik het uiteraard op mijn blog. Ik zou zeggen: Enjoy!

Train to Nowhere


Jenny slowly woke from her nap as the train pulled up to the station. She felt a nagging pain in her neck, probably from sitting too long in an awkward position. She suppressed a yawn and shrugged her shoulders.
The turning of the wheels, that had rocked her to sleep slowed down as they clickety-clacked over the joints in the rails. There was a shrieking sound when the driver pulled the brakes and the iron wheels skidded to a stop. One long his and a short puff and the train stood still.
Jenny noticed she was alone in her compartment, which surprised her as it was quite full when they left the station in her home town. She almost had to struggle for a seat with another girl but when she gave her a dirty look, the other had backed off and clang to one of the overhead rails.

But now, as by magic all the other passengers on the train seemed to have disappeared and she was the only one left. Maybe she was still sleeping so she pinched her arm and it hurt. Nope, she was wide awake. Maybe she had just slept so deep that she hadn’t noticed that all the others had gotten off at different stations.
She peered out of the window, looking for the name of the station where the train had pulled to a stop. That was weird, although her wagon had stopped just in front of the station house, there was no mention of a name, which usually is the case with train stations. What was more, the platform was empty as well. No commuters, no baggage carriers, no women with children. No-one.
Suddenly there was a hiss and a swoosh and the doors slid open. From where she was sitting, she could just make out the edge of the doors. She was baffled to see a leg in jeans appear and milliseconds later an arm, a torso, and a head. A man had just boarded the train but where did he come from? The platform had been empty!

The man looked a bit lost when he entered her compartment. As if he had forgotten why he was on the train. He gave her a glance and a nod and overlooked the rest of the coach. Then he pointed to the seat in front of her and asked if she wouldn’t mind if he sat there. She said she wouldn’t. It occurred to her that he had a nice voice, soft but firm, civilized with barely an accent. He saw that she was observing him so he gave her a shy smile.
She had to ask him. Ask him where he came from, seeing as the platform was empty when he boarded. But as she was forming the words in her head, the train hissed and puffed, and with a little tug he started moving again.

Jenny had trouble figuring out the man who sat across her. When she asked him where he came from, he said he had no idea. He had a vague memory of driving his car on the High street and the next thing he knew  he was stepping on this train. She wondered if he had some kind of accident, maybe he bumped his head and forgot what had happened between driving on the High street and stepping onto the train. But he seemed unscathed. There was not a spot or blemish on him, his clothes looked like they just came out of the dressing.
He asked her where she came from and Jenny said she was on her way to her mother. The man looked puzzled. He told her this train was not going in the direction of her mother’s place. But he couldn’t tell her what the destination was.

They were interrupted by a train conductor, when he slid open the door that separated the compartment from the hall. ‘Tickets please’ he said. Jenny put her hand in her coat pocket and produced a ticket, which she gave to the conductor. He gave it a good look, snapped it with his ticket punch, and handed it back to her. But as she was about to grab it, he pulled it back and looked at her.
‘Are you certain of your destination, ma’am?’ He said as he plowed a furrow in his forehead.
‘What do you mean?’ Jenny looked at him inquisitively. He showed her the ticket and as she wanted to reply that she knew where she was going to, she saw the destination that was marked on the ticket. ‘Purgatory’.
‘Wha..wha… what is that? I’m going to Brighton!’ She exclaimed.
‘No ma’am, you are going to Purgatory as mentioned on the ticket. That’s why I asked you if you were sure.’
‘No!’ She cried out. ‘I’m not going there, what is happening! I want to get off this train!’
The man sitting across of her gave her a reassuring smile. ‘Don’t be scared, sooner or later we all have that destination’
‘But, does that mean that….’ She could hardly breathe and felt as if there was a heavy stone pressing down on her chest. She could hear her heart beating loudly in her chest. ‘Boobong, boobong’. The rhythm remaining the same but the sound became louder and louder. She could hear voices, distant ones as if they came to her in a mist.
The conductor returned the ticket. ‘If you are not traveling with us to our destination, you need to get off here, ma’am.’ He said as he moved along the coach and disappeared through the door at the far end. Jenny looked at him in bewilderment. She hadn’t noticed that the train had stopped and the doors hissed open.

The man across her gave her a reassuring smile. ‘Ma’am, you need to get off here. It’s not your time yet.’ Jenny scrambled to her feet, took her belongings with her, and rushed to the open door. As soon as she stepped onto the platform it was as if a white light engulfed her. The light was so bright it hurt her eyes. She heard the voices again, ringing in her ears, louder now and more urgent. She could make out words.
‘Hang in there love, hang in there…’
‘Give her some space, she needs room to breathe’
‘Please clear a path! Let the EMT’s through…’
The light began to fade, like mist lifting over a lake. She could make out shapes. Human shapes they were. A face, hovering over hers.
‘There she is, she’s back now!’ The face looked relieved, gave her a radiant smile. She saw little drops of sweat trickling down a pearly white collar with two silver arrows pointing in opposite directions adorning the tip.
‘You gave us quite a scare, young lady!’ He said, as he moved back and gave her some room. She looked around, puzzled. She was still in the coach on the train but now people were standing around her, looking worried. A conductor gave her something to drink and as she accepted it gracefully, she shot him a quizzical look. ‘What the hell was going on!’
‘Don’t you know what happened?’ The man asked. She shook her head. ‘You nearly kicked the bucket’ he said. ‘Good thing this young man saw you were in distress or you would not be with us now.’
‘Wha… why is that?’ She managed to say.
‘You had a heart attack, pet. We got you back just in the nick of time. A few minutes later and you would have been a goner!’.

dinsdag 12 mei 2020

Zomer en Boeken

Photo by Ylanite Koppens from Pexels

Het ziet er naar uit dat we nog een tijdje beperkt zullen zijn in onze bewegingen. We willen tenslotte niet dat alle inzet die we de afgelopen weken hebben getoond om dat waanzinnige beestje buiten de deur te houden, voor niets is geweest.
Dat vertaalt zich ook in onze zomer en hoe we die beleven. Ik voorspel dat de verkoop van zwembadjes voor de tuin zal stijgen en dat de BBQ sets de deur uitvliegen. Want als het weer mooi is, dan kan je even goed poedelen in je eigen tuin. En wie kan er weerstaan aan een heerlijke barbeque met een paar vrienden?

Maar een zomervakantie is meer dan zonnen, eten en drinken (ok, ik geef toe dat het over het algemeen de hoofdthema's zijn). Tijdens de zomer halen we gewoonlijk ook onze leesachterstand in. In welke koffer stak er vorig jaar geen boek? Het zullen er niet veel geweest zijn. Tijdens de vakantie kiezen we gewoonlijk voor feelgood boeken of thrillers, maar ook stationsromannetjes doen het goed.

Ik ga jullie helpen deze zomer, want het kiezen van een leuk boek is niet altijd even gemakkelijk. Elke week, te beginnen met de eerste week van juni, zet ik een boek in de kijker. Waar mogelijk probeer ik een interview te versieren met de auteur, als dat niet mogelijk is dan plaats ik een teaser om jullie warm te maken. Maar er is meer....

Naast de boeken ga ik ook elke week proberen een cocktail te maken en deel ik het recept met jullie. Het zullen zowel alcoholische maar ook niet-alcoholische drankjes zijn die perfect passen bij een vakantie in je tuin. En wat dacht u van handige en leuke gerechtjes die weinig werk of voorbereiding vragen zodat je meer tijd hebt om te genieten van je tuin, de zon, je boek en elkaar?

Tussen 1 juni en 30 september maak ik gebruik van de labels Leesplezier, Kokkerellen en Santé om de verschillende artikels van elkaar te onderscheiden en de generieke label StayHomeSummer. En uiteraard doen de sociale media ook mee. Hou instagram en Facebook in 't oog want moest je het hier missen, dan kan je het oppikken op één van de andere kanalen.

Heb je zelf een leuk idee voor een cocktail, een makkelijk gerechtje of een boek, laat het gerust weten via de contact pagina.