Een Schrijfdipje

Foto door Suzy Hazelwood via Pexels

Geen idee of dit een bestaand woord is, in ieder geval ervaar ik mijn huidige “state-of-mind” als een schrijversdipje. Ik kan niet zeggen dat ik geen inspiratie heb of dat de creativiteit even wat vakantie heeft genomen. Ideeën heb ik bij de vleet en het uitwerken ervan in een overzicht gaat al bijna als vanzelf. Maar wat ik zou moeten schrijven lukt niet.

Elke zin die ik neerschrijf voelt op één of andere manier vreemd en onnatuurlijk aan. Stug doordoen heeft ook geen zin, ik verwijder de tekst weer even snel als hij geschreven wordt.

Voorlopig is er geen probleem, ik zit niet met een deadline en kan dus eigenlijk lekker aankliederen als ik daar zin in heb. En dus worden het ideeën voor later. Veel later wanneer ik tijd heb, veel tijd. En misschien wordt het wel nooit iets met die ideeën omdat ze dan voorbijgestreefd zijn, niet goed meer in de markt liggen of ik er geen zin meer in heb. Maar stilzitten en niet schrijven, dat gaat niet. Dat kan ik niet over mijn hart krijgen. Dus fantaseer ik er lustig op los, bedenk de vreemdste plottwists en de gruwelijkste misdaden. En ik vertrouw mijn hersenkronkels toe aan een beveiligd document.

En net kwam er een vreemd idee binnenwaaien. Stel dat een auteur van thrillers ooit verdacht wordt van een misdrijf en de politie neemt zijn/haar laptop in beslag. Volgens mij denken ze dan dat ze de vangst van de eeuw hebben gedaan 🙂